Ik weet niet of het je ook al is opgevallen? Maar ik hoor steeds vaker Nederlanders zeggen: “Ik weet niet”. Op zich niet erg om aan te geven dat je iets niet weet. De Amerikaanse onderwijspedagoog Neil Postman heeft aangegeven: ‘De intellectuele kwaliteit van een mens zit niet in de antwoorden die hij geeft, maar in de vragen die hij stelt’. Maar dat is een ander verhaal. In dit geval bedoel ik meer het regeltje wat telkens wordt gebruikt wanneer men iets wilt vragen.
Voorbeeld: Ik weet niet wat je precies bedoelt, maar… , Of, Ik weet niet hoe je het doet, maar… Of, Ik weet niet waar je woont, maar … , Of, Ik weet niet wanneer je, maar…
Herken je het al? Wat is de toegevoegde waarde om een vraag te beginnen met “Ik weet niet”? Je mag er toch voorzichtig van uitgaan dat, als iets vraagt, je dat doet omdat je iets niet weet en dat je het graag wilt weten. Daarom toch maar deze tip: wanneer je iets wilt weten, vraag het gewoon en bijvoorkeur in een open vraag vorm, dus: Wat bedoel je precies? Hoe doe je dat? Waar woon je? Wanneer kan je?
Ik weet niet, maar dit klinkt toch veel beter. Toch?
Voorbeeld: Ik weet niet wat je precies bedoelt, maar… , Of, Ik weet niet hoe je het doet, maar… Of, Ik weet niet waar je woont, maar … , Of, Ik weet niet wanneer je, maar…
Herken je het al? Wat is de toegevoegde waarde om een vraag te beginnen met “Ik weet niet”? Je mag er toch voorzichtig van uitgaan dat, als iets vraagt, je dat doet omdat je iets niet weet en dat je het graag wilt weten. Daarom toch maar deze tip: wanneer je iets wilt weten, vraag het gewoon en bijvoorkeur in een open vraag vorm, dus: Wat bedoel je precies? Hoe doe je dat? Waar woon je? Wanneer kan je?
Ik weet niet, maar dit klinkt toch veel beter. Toch?